Sama historia dość ciekawa i osadzona w świetnej scenografii, jednak w miarę toczącej się akcji, w filmie pojawia się coraz więcej ckliwych dłużyzn, zachęcających raczej do zrobienia sobie jakiejś przekąski lub załatwienia potrzeby fizjologicznej, niż tkwienia przed ekranem. Trudno też określić, czy to film będący rozliczeniem z wojną i związanymi z nią losami Amerykanów japońskiego pochodzenia, sensacyjny, czy melodramat – ten wątek kładzie film zupełnie, smakując jak przysłowiowe flaki z olejem. Niestety twórcom nie udało się połączyć trzech wątków w jedną, dynamiczną całość – wyszła produkcja przewidywalna, rozwlekła, a miejscami wręcz nudnawa, nie dająca się uratować nawet przez Maxa von Sydowa.